ΕΔΙΕ

Απο την Μιμή Τσιφωντίδου

Φίλοι μου σήμερα όλοι συζητάμε για την επιχειρηματικότητα, για τις πηγές οικονομικών πόρων, για το πώς θα σταθούμε στα πόδια μας, όμως δεν συζητάμε ποτέ για επαγγελματική ηθική και δεοντολογία, για συνεργασίες για το τι είναι νόμιμο.

Επιχειρώ, φίλοι μου, δεν είναι μόνον εργάζομαι και κερδίζω χρήματα, είναι και στηρίζω, συνεργάζομαι, προβλέπω, έχω πλάνο, έχω όραμα, άμεσο και μελλοντικό και το ακολουθώ. Το δικό μου όραμα ήταν και είναι οι Έλληνες Σχεδιαστές να πάρουν την θέση, που τους αξίζει στο επαγγελματικό περιβάλλον, να δείξουν τις σπουδές και τα ταλέντα τους και να προβάλλουν το έργο τους. Αυτός ήταν και ο λόγος που έβαλα στόχο από το 1998, να γίνει ένας Πανελλήνιος φορέας, όπως έχουν όλες οι επαγγελματικές κατηγορίες, που πιστεύουν και σέβονται την δουλειά τους.

Κάνω αυτήν την δουλειά, νόμιμα στον χώρο από το 1976. Έχω ασχοληθεί με διάφορα θέματα στην πορεία μου, παράλληλα, ως σήμερα (υπήρξα και έμπορος, παράλληλα, επί 32 χρόνια, παρακολούθησα σεμινάρια οργάνωσης και προβολής, διαφήμισης και επικοινωνίας), με στόχο να κάνω καλύτερα την δουλειά μου και δεν δίστασα, το 1998, να αφήσω, για λίγο, στην άκρη αυτήν την δουλειάυ, προκειμένου να πείσω τους συναδέλφους μου, για την αναγκαιότητα της συνεργασίας και της ενιαίας αντίληψης κάτω από έναν ενιαίο φορέα, προκειμένου να αναβαθμίσουμε την δουλειά μας.

Κάποιοι συνάδελφοι ξέφυγαν από το «βολικό σήμερα» και είδαν πιο μακριά, είδαν που πάει το πράγμα και μου άπλωσαν το χέρι, κάποιοι γέλασαν και απήντησαν ότι δεν πιστεύουν σε τέτοιες κινήσεις και «είχαν πολλή δουλειά», κάποιοι είπαν ότι καταλαβαίνουν μεν, αλλά δεν μπορούν να προσφέρουν, γιατί «πρέπει να κυνηγήσουν τις δουλειές τους», κάποιοι υποσχέθηκαν την συμμετοχή τους μεν, αποφεύγοντας ευγενικά, δε, να δεσμευτούν και κάποιοι άλλοι δήλωσαν ενθουσιασμό και στήριξη και δεν τους ξανακούσαμε.

Ο χώρος μας έχει πολλά προβλήματα με κυριότερα τον εγωκεντρισμό, την ημιμάθεια και το σύνδρομο του «δεν χρειάζομαι κανένα, πιάστηκα τώρα, έχω το κύκλωμα μου». Ξεχνάμε όμως, ότι όλοι χρειάζονται, ότι από όλους μπορούμε να πάρουμε κάτι. Από τους νέους συναδέλφους τις φρέσκες ιδέες, τις νέες τεχνολογίες και από τους παλιούς την εμπειρία των χρόνων. Όλοι έχουμε να δώσουμε κάτι μικρό η κάτι μεγαλύτερο για ένα ενεργό επαγγελματικό μέλλον. Ξεχνάμε ότι διανύουμε τον αιώνα της τεχνολογίας, της καταιγιστικής ενημέρωσης και της εξειδίκευσης, που μας ξεπερνούν καθημερινά. Στον καθημερινό αγώνα, δε, της επιβίωσης κάποιοι από μας ξεχνάμε την ηθική, την δεοντολογία, την στήριξη της δουλειάς μας.

Σήμερα ένα χρόνο και, μετά την ίδρυση του Πανελλήνιου φορέα, της ΕΔΙΕ, έκανα την αυτοκριτική μου και προσπάθησα να εντοπίσω τα τυχόν «λάθη μου»…

Δραστηριοποιούμαι σ’ αυτόν τον χώρο περίπου 4 δεκαετίες, έχω υλοποιήσει πάνω από 500 έργα και σκέπτομαι.. και υπολογίζω….

-          Αν είχα βγάλει και τις άδειες από αυτά τα έργα, σήμερα θα ανήκα στην πλούσια ομάδα του πληθυσμού, αλλά δεν είμαι ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ η ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

-          Αν είχα κάνει και την κατασκευή αυτών των έργων θα είχα απίστευτο τζίρο, αλλά δεν είμαι ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ

-          Αν είχα αναλάβει και επιμέρους εργασίες, όπως: ηλεκτρολογικά, υδραυλικά ελαιοχρωματισμούς, γυψοσανίδες, τζάκια κλπ, θα πρόσθετα ακόμη μεγαλύτερο τζίρο στο ταμείο μου, αλλά δεν είμαι ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ, ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ, ΕΛΑΙΟΧΡΩΜΑΤΙΣΤΗΣ, ΓΥΨΟΣΑΝΙΔΑΣ η ΤΖΑΚΑΣ

Μεγάλοι τζίροι, ίσως, που όμως προέρχονται από απατηλές επαγγελματικές ιδιότητες και βασίζονται στο ψέμα.

Που έκανα λοιπόν ΛΑΘΟΣ? Θεωρώ πως ΠΟΥΘΕΝΑ…
Εργάστηκα επενδύοντας στην επαγγελματική δεοντολογία και στον σεβασμό της ιδιότητας των συνεργατών μου και πιστέψτε με ΔΕΝ ΕΧΑΣΑ.

Θα ήθελα, φίλοι μου, να φανταστείτε, αν δεν το ζήσατε ήδη, ότι στην περιοχή που έχετε το γραφείο σας, υπάρχει κάποιος, που επικοινωνεί ανύπαρκτους τίτλους σπουδών, κλείνει δουλειές, ζητά αμοιβές που δεν πρέπει, παραδίδει σχέδια, που δεν εφαρμόζονται και διαφημίζεται για κάτι, που δεν είναι και πιστέψτε με, μπορεί να ανήκει σε πολλές επαγγελματικές κατηγορίες αυτός ο «επαγγελματίας» . Όλα αυτά δε, πολλές φορές, χωρίς να πληρώνει εισφορές και φόρους και αν ποτέ βρει τα δύσκολα, πολύ εύκολα μπορεί να εξαφανιστεί, χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Αυτό ίσως να το ζήσατε και να σας απογοήτευσε, σκεφτήκατε όμως λίγο πιο πέρα? Σκεφτήκατε αυτοί οι πελάτες, που έπεισε να συνεργαστούν μαζί του, τι γνώμη έχουν σήμερα για μας και την δουλειά μας? Σκεφτήκατε πως αντιμετωπίζονται αυτοί οι «επαγγελματίες»?

Στον χώρο μας τα πράγματα είναι πολύ πολύ χειρότερα. Δυστυχώς το επάγγελμα μας δεν είναι πιστοποιημένο. Όποιος θέλει, μπορεί να ανοίξει ένα γραφείο αρκεί να το δηλώσει και το μόνο, που του ζητούν είναι έναρξη επαγγέλματος και μια βεβαίωση εγγραφής στον ΟΑΕΕ και στο Επιμελητήριο. Δεν ζητά το κράτος καμιά επιβεβαίωση σπουδών, καμιά επιβεβαίωση από τον κλαδικό του φορέα, καμία επιβεβαίωση πρακτικής άσκησης. Δεν έχουμε δικό μας Επιμελητήριο, ούτε δικό μας ασφαλιστικό ταμείο… Αυτό συνάδελφοι πως το αντιμετωπίζετε? Σκεφτείτε, ότι για να ανοίξει κανείς ένα κομμωτήριο πρέπει να έχει ένσημα ΙΚΑ, ενός τουλάχιστον χρόνου, που σημαίνει και πρακτική άσκηση. Δεν υποτιμώ τους κομμωτές, αντίθετα θαυμάζω την οργάνωση τους, αλλά το αναφέρω γιατί θεωρώ, ότι η δική μας δουλειά διαχειρίζεται πιο δύσκολες, πιο χρονοβόρες και πιο ακριβές καταστάσεις.

Κοντά σ’ αυτά έχουμε και το εξής φαινόμενο, οποιοσδήποτε που ασχολείται με κάποιον τομέα της οικοδομής, μπορεί να βάλει δίπλα στις υπόλοιπες επιγραφές του και την λέξη «διακοσμήσεις» η “interiordesign». Και την πουλά αυτή την λέξη και πείθει κάποιους πελάτες να τον δεχτούν και μ’ αυτή την ιδιότητα. Είναι οι δήθεν επαγγελματίες που ασχολούνται ανεύθυνα και περιστασιακά, είναι οι επαγγελματίες που δεν σέβονται ούτε την δουλειά τους, ούτε τους σοβαρούς συναδέλφους τους, ούτε εντέλει τους πελάτες τους.

Αυτά πως τα αντιμετωπίζετε? Σας είναι αδιάφορα? Αν ΝΑΙ μην παραπονιέστε ότι δεν έχουμε δουλειά, σας λέω το μυστικό δεν μας εμπιστεύονται, ίσως και … να μας φοβούνται. Τι κρίμα να είστε μόνοι και να μην έχετε κανέναν να σας υποστηρίξει. Προσωπικές Επιλογές είναι αυτές… και απολύτως σεβαστές.

Όμως αναρωτιέμαι, με ποια λογική δέχεστε να ξοδεύετε 4-5 χρόνια από την ζωή σας για σπουδές, να πληρώνετε για τις σπουδές σας, για φόρους, λειτουργικά έξοδα και να ανταγωνίζεστε εκείνους, που επενδύουν στην «μαυρίλα» αυτής της δουλειάς? Γιατί επιτρέπετε να επαναλαμβάνονται αυτά τα φαινόμενα, δίπλα σας, στην πόλη σας? Τι κάνετε, απλώς προσπερνάτε η αδιαφορείτε, επειδή σήμερα έχετε κάποιες δουλειές?

Κανείς δεν μπορεί να σας προδιαγράψει ένα ευοίωνο επαγγελματικό μέλλον, αν οι ίδιοι δεν καταλάβετε τα ουσιαστικά προβλήματα. Όταν κάποια στιγμή χρειαστείτε βοήθεια σκεφτείτε που θα απευθυνθείτε. Στον σύλλογο ελαιοχρωματιστών ίσως… η στην ένωση κατασκευαστών?

Συνάδελφοι, πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμαστε μια ομάδα. Κρίκοι μιας αλυσίδας, που αν δεν συντηρείται σωστά και τακτικά είναι βέβαιο, ότι αργά η γρήγορα θα σπάσει και θα διαλυθεί. Η δύναμη ανήκει στην ΟΜΑΔΑ και όχι στην ΜΟΝΑΔΑ.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ κρίνουμε, κατακρίνουμε και προσπαθούμε να αποβάλλουμε εκείνον που επιπλέει σαν φελλός και απορροφά μέρος των εσόδων της δουλειάς και του κέρδους μας, αθέμιτα και με ανήθικο τρόπο, επαγγελματικά.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙστην βάση μιας ενιαίας επαγγελματικής αντίληψης πρέπει:

• Να γίνουμε ένας κρίκος αυτής της αλυσίδας
• Να φροντίζουμε για το επίπεδο και την εικόνα της δουλειάς μας
• Να σεβόμαστε και να υποστηρίζουμε τους πελάτες μας με σωστές συνεργασίες, βασισμένες στην ηθική και σε κανόνες. 
• Να επιμορφωνόμαστε.
• Να αξιολογούμε τις υπηρεσίες μας συνεχώς και να βελτιώνουμε τις σχέσεις με τους πελάτες και τους συνεργάτες μας.
• Να σεβόμαστε την υπηρεσία που παρέχουμε, αλλά και τα προϊόντα και τις υπηρεσίες των άλλων.

Μόνον αυτά μας κάνουν συνειδητούς επαγγελματίες, απέναντι σε εκείνους, στους οποίους απευθυνόμαστε και μας διαχωρίζουν από τους «δήθεν επαγγελματίες» , όπου και αν ανήκουν, που συκοφαντούν την ιδιότητα, τις γνώσεις και την δουλειά μας.